16 Mart 2010 Salı
Yanlızlıktan unutuldu benim adım,
siz üzülmeyin ben alışığım,
kedim bile uğramazken evime,
çift kişilik yatak benim neyime?
Dört işlemden ibaret
parmak hesabıyla bütün hayatım
eksildikçe saatler ömrümden artıyor
gelecek telaşım
anlattıkça bölmüşüm umutlarımı
duvarlara çarpa çarpa
Uyandım
Saat üç, dört, beş
bana hiç farketmez
ne zaman çalınsa kalbim
derler ki bir arkadaşa bakıpta çıkacaktık
kalan umutlarımdan birini seçip
hepsini hepsini hep kaybettim
şimdi kendimden geri
ne kaldı ne kaldı
kimseler duymadı sadece duvarlar ağladı
düşün düşün hep bir sonraki adımı
bu yüzden unuttum ben yaşamayı
peşin peşin söyledim lafımı
acımadan kannattılar yaralarımı
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)