DRAGA

Karşıma çıkan en büyük engellerden birisi ki tek bir engel tanırım hayatta o da kendimiziz sanırım.Birşeyleri iyi veya kötü bizler tayin ediyoruz..Her seçim başka bir yola çekiyor bizi,ama mutlaka ya diğerini seçseydik diyoruz..Asla demiyorum ve ya demem diyemez kimse mutlaka bir gün bunu yapmasaydım diğer yoldan gitseydim ne olurdu diye bir soru beliriveriyor aklımızda.Aslında bir cevapta beklemiyoruz evet beklediğimizi düşünüyoruz ama beklemiyoruz.
Hayatta başımıza gelip duran şeyler değil mi bunlar bi seçim bi vazgeçiş...Aslında hiç birşeyden de vazgeçmiyoruz.Nereye gidersek gidelim ''bilelerimizi,keşkelerimizi'' yanımızda götürüyoruz.
Belki de budur doğru olan yaşanmışlıkları silip atamıyoruz ki bunu başarabilmek imkansız.İnsan kendini özünü silip atabilir mi?
Kendimi başımıza oturuyoruz hep tezgaha birşeyler kesip biçiyoruz,birşeyler yapıyoruz ya sürekli bazen beğeniyoruz bazen beğenmiyoruz ama biz yapıyoruz onun için gözümüze güzel görünüyorlar.Fazla genele kaçmayacağım kelimeler bazı noktalarda tıkanıp sadece sembollere dönüşüveriyor..
Kendi kendime acılar üretiyorum kendi elime almışım bir bıçak habire batırıyorum.Bi yerlerimden kendim akıtıyorum kanımı.Cinayet filmlerinde ki masum kurbanı oynuyor oluyorum bazen farkına varmadan..Hani vardır ya katilin birisi gelir bi bıçakla masum zavallı bir genç kızı bıçaklar..Genç kızın kanı akar gider küvetten..Son can havliyle birşeyler yazar duvara..Aslında cidden o katil suçlumudur? Ve ya bir cinayetin sebebi yok mudur? O kız neden seçilmiştir ölmek için..Mutlaka vardır bir sebebi..İşte ben seçiyorum kurbanı çünkü o kötü..Elime bir bıcak alıyorum ve yavaş yavaş derisinin altına iniyorum..Ama baktığımda benim ellerimde kan var ve o kan benim kanım..Kendi kendimi bıçaklıyorum yine ve duvara yazıyorum o 5 harfi..
Suç benim üstümden kalkmış oluyor arkamda sahte deliller..
Bir türlü doymuyorum canımı yakmaya..Aslın iyi birisi değilim ama kötü biriside değilim..İstemiyorum ki kimse incinsin..Ben değilmiydim hep bu süre zarfında incilen,başkalarının kırılmasını üzülmesini görmemek için için için kanayan..Ama yok o da değil belki de başkalarının kırıldığını üzüldüğünü görmemek için bu klavyeye sarıldım görmezden geldim kendime bir set ördüm görmeyeyim diye.
Ani kararlar alıyorum sürekli acıtan kararlar..Ben değilmiydim kaybetmekten korkuyorum diyen..Ama artık bitti diyerek kendini kandıranda benim.Belki de ne iyiyim ne kötü sadece acizim..Kendi korkularımı bastırıyorum başkaları korkmasınlar diye..
Kendi sözlerimi saklıyorum başkaları tüketmesinler diye..
Peki seni neden kendime saklayamıyorum artık,başkaları seni sevmesinler isterken...Seni sevsin herkes tabi ki sevilmeyi en çok hak eden sensin dünyada..böyle de yüceltiyorum seni kalbimde..
Kaçmak ta lazım değilmidir ki cevaplardan ürkeceksek..Ben korkmuyorum diyordum ya aslında çok korkuyorum senin cümlelerin bana ait olmali artık bencilliğimin son raddesindeyim..
Kelimelerin başkalarına gitsin istemiyorum ve susuyorum..belki de bu yüzden artık konuşmanı istemiyorum..
Sadece elveda ile yetiniyorum..