DRAGA

Sevgili Yüreğimin sesi;
Senden sonra, artık kırmızı, kırmızı değil.
Gökyüzünün mavisi de artık mavi değil.
Ağaçlar artık yeşil değil.
Senden sonra biz olma özleminin renklerini aramalıyım.
Senden sonra, bizleri utangaç ve kaçak kılan acıyı bile özlüyorum.
Bekleyişleri, vazgeçişleri, şifreli mesajları özlüyorum.
Görmek istemeyenlerin kör dünyasında kaçamak bakışlarımızı…
Bizleri görselerdi onların utancı, nefreti, acımasızlığı olurduk.
Senden af dileme cesaretini henüz gösteremediğim için pişmanlık duyuyorum. O yüzden artık pencerene bile bakamıyorum. Seni hep orda görürdüm. Henüz adını bilmezken…
Senin daha iyi bir dünya düşlediğin zamanlar.
Bir ağacın ağaç, mavinin gökyüzünün olmasının yasaklanamayacağı bir dünya.
Bilmem bu daha iyi bir dünya mı ?
Artık kimse bana Davide demiyor. Bay Veroli diyorlar.
Bunun daha iyi bir dünya olacağını nasıl söyleyebilirim ?
Senin olmadığım bir dünya için nasıl söylerim ?



‘’ Karşı Pencere ’’ (la Finestra di Fronte) filminden…

Bu şiiri emek emek kare kare dondurarak dvd den yazıp..bana gönderen Blueclay'a sonsuz teşekkürler...